کتاب به صورت چاپی و سیاه سفید می باشد

رسانه های جمعی در کشورهای مختلف منعکس کننده دغدغه های غالب جوامع معاصر هستند. ایده‌های «محیط‌زیست‌گرایی» اغلب گسترده و مبهم هستند و نه معنا دارند و نه ارزش.
محیط گرایی و رسانه های جمعی نور جدیدی بر ایده های متنوع «محیط زیست گرایی»، نحوه انتشار ایده های زیست محیطی و واکنش عمومی به نگرانی های زیست محیطی که توسط رسانه ها منتقل می شود، می اندازد. نویسندگان با تکیه بر مصاحبه‌های منحصربه‌فرد با روزنامه‌نگاران، تصاویر رسانه‌ای و نظرسنجی‌های افکار عمومی در بریتانیا و هند، زمینه‌های فرهنگی، مذهبی و سیاسی متفاوتی را که در برابر آن شکل «جهان‌بینی» تصویری شگفت‌انگیز بین شمال و جنوب ارائه می‌کند، ترسیم می‌کنند.
رسانه های جمعی و فناوری ارتباطات در خطر حبس کردن کشورهای شمالی در محله یهودی نشین خودفریبی محیطی قرار دارند و در نتیجه فقر را در جنوب تداوم می بخشند. هدف جنوب دستیابی به توسعه است. شمال مشکلات «محیط زیستی» را در «جای دیگر» - در اروپای شرقی و کشورهای در حال توسعه - می بیند. اینکه «محیط‌زیست‌گرایی» به یک علت جهانی تبدیل شود یا نه، بستگی به این دارد که چگونه و تا چه اندازه چنین دیدگاه‌های شدیداً متضاد جهان می‌توانند همگرا شوند.