سرخ و سیاه رمانی از استاندال نویسنده فرانسوی است که در سال 1830 منتشر شد. ماجرای این داستان زاده ی واقعیت است. استاندال از خوانندگان مشتاق روزنامه دادگاه‌ها بود و در یکی از شماره های این روزنامه گزارش محاکمه‌ها ای را دید که آن روزها در دادگاه جنائی ایزر، یعنی در زادگاهش، جریان داشت و این داستان، ماجراهای زندگی "مجکوم" را نشان میدهد. "آنتوان برته" پسر خانواده ای فقیر است اما خیلی زود بخاطر تیزهوشی اش در نظر کشیش ممتاز شمرده می شود. کشیش او را در مدرسه علوم دینی ثبت نام میکند، اما چیزی نمی‌گذرد که به علت ضعف مِزاج از این مدرسه بیرون می رود. بعد از آن، معلم سرخانه بچه‌های مردی به نام موسیو می‌شود و کمی پس از آن، با زن صاحبخانه روی هم میریزد. بعد از آن بار دیگر به مدرسه علوم دینی میرود. اما اقامتش در این مدرسه، که این بار مدرسه بزرگ علوم دینی گرنوبل است، مثل اقامتش در آن مدرسه نخست، به درازا نمی کشد و آنگاه، برته شغل تازه ای پیدا میکند و معلم سرخانه موسیو دوکوردون میشود...